Dagboek van Tijgertje

Vanochtend begon zoals elke ochtend op de boerderij, met het eerste licht dat de door de bomen op m’n slaapplekje viel. Ik werd wakker uit mijn comfortabele plekje tussen de dekens en rekte me uit. Het erf moest verkend worden, en mijn nieuwsgierigheid naar waar de andere dieren mee bezig waren haalde me uit m’n warme plekje de herfstzon in.

Een inspectieronde was mijn eerste missie. De herten stonden al grazend in het gras, en de kippen scharrelden rond alsof ze nooit iets anders hadden gedaan. Een gewone, maar geruststellende aanblik. Mijn territorium was in orde.

De ochtend vorderde, en het was tijd voor wat actie. De velden riepen, en ik ging op jacht. Een paar muizen vielen in mijn oog en ik rende er hard achteraan, een beetje jagen hoort erbij. Achter ‘t Erf ligt een groot bos waar ik graag doorheen loop en op verkenning ga. Ik kom er ook vaak de andere katten tegen van ‘t Erf.

Na de lunch was het relaxtijd. Ik zocht een plekje in de zon, tussen het hooi, en liet de warmte mijn vacht opwarmen. De andere poezen voegden zich bij me, en we deelden een luie middag, afgewisseld met wat gespin. Inmiddels was het drukker geworden op ‘t Erf en de vrijwilligers waren druk bezig om dieren eten te geven en nieuwe projectjes te maken. Daar moest ik natuurlijk wel bij gaan kijken zodat ik af en toe ook een knuffel kon krijgen. Ik deed alsof ik bezig was met iets belangrijks, maar eigenlijk was ik gewoon nieuwsgierig. Ik hoorde wat, zag wat, en bewaakte mijn domein op mijn eigen manier.

Laat op de avond, wanneer het erf verlaten leek, maakte ik mijn laatste ronde. Een paar andere katten sloten zich bij me aan. We slenterden samen over het erf, een stel nachtwakers op pootjes.

Nu, terwijl de maan hoog aan de hemel staat, nestel ik me tussen mijn kattenmaatjes. De dag zit erop. Morgen brengt vast weer nieuwe avonturen op dit boerenerf. Maar voor nu, is het tijd voor rust.